عید سعید غدیر خم ( مدح امیرالمؤمنین )
ای كه جز خانۀ تو خلوت ما نیست كه نیست هرچه گشتیم دراین میكده جا نیست كه نیست من كه جـز نام تو نامی نـشنـیدم بی‌شـك جز صدای تو در این دهر صدا نیست كه نیست كاسه‌ای اشك و دو جرعه نفسی با یادت شهر ما را به جزاین آب و هوا نیست كه نیست صبح در شهر تو یك مشت گدا آمد و شب هرچه گشتیم ندیدیم، گدا نیست كه نیست بسكه اخبار غدیرت همه جا پیچیده است خبری جز خبرت هیچ كجا نیست كه نیست بر جهـاز شتـران حرف پیـمـبر این بود دست بالاتراز این دست خدا نیست كه نیست آنـكه محـمـود صدا كـرده صدا بـاید زد و فـقـط بـوسـه به دسـتـان خـدا بـاید زد باید این خـطبه میان همگـان پخش شود سینه سینه ضربان در ضربان پخش شود باید این چشمه كه امروز به راه افتاده ست مثل رودی كه بود در جریان پخش شود چون نـسیـمی كه شده پیـك بهـاران خـدا این خبر از پدران در پسران پخش شود مـادرم خواست كه با شیـر محـبّت دادن نمك عشق تو در هر شریان پخش شود چهارده قـرن گـذشته است ولی جا دارد خبرش صدر خبرهای جهان پخش شود این خبر را به مؤذن برسان تا هر روز بر سـر مـأذنـه مـا بـین اذان پـخـش شود از شـبـم كـاش نـگـیـری نفـسی مـاه مرا أشــهـــد أن عــــلــیً ولــی الــلــهِ مـــرا ما كه عمری دل در عشق اسیری داریم چه غم از آتش دوزخ كه مُجـیری داریم روزی‌ام را در این خانه نوشته است خدا بی‌سبب نیست كه چشم و دل سیری داریم راست گفتند كه راه تو به خورشید رسد چه كسی گفته جز این راه مسیری داریم؟ آب نه عـیـن سـرابـنـد پس از تو"أدیان" ما فـقـط آب در این خاك كـویری داریم هـمـه دیـدنـد پـیـمـبـر چـه وزیـری دارد همه گـفـتند از این پس چه امیری داریم بعـد هر یا عـلـی‌ام زمزمـۀ یا زهـراست بهـتر از این چه مراعات نظـیری داریم همردیف دل دریا كه به غیر از دریاست بـهـتـریـن قـافـیـه خـانـۀ مولا زهـراست سفـره را باز كن ای شاه گـدا آماده ست به یـتـیـمـان بگو امـروز غـذا آماده ست سـوره مـائـده نـازل شد و ما فـهـمـیـدیـم لـب این بـركه غـذای دل مـا آمـاده ست چه غدیریست، چه عیدیست، برای بخشش بیـشـتر از همه اعـیـاد، خـدا آمـاده است اختیار سر ما دست دو ابروی تو هست بكِـش آن تیغ دو دم را كه منا آماده ست دردم این است كه ای خواجه مرا دردی نیست ورنـه در دست طبـیـبـانه دوا آماده ست باز هـم بوی محـرم همه جا را پُـر كرد هـر كه دارد هـوس كـربـبـلا آمـاده ست ای كه بر دشمنی‌ات بغض وحسد گشت شریك پسرت گـفت: گـناهم؟، همه گـفـتند: أبیك |